Category: บทกลอนสอนใจ

บทกลอนสอนใจ EP.20

ตนคือที่ พึ่งพา อันประเสริฐ
คือที่พึ่ง อันเลิศ กว่าสิ่งไหน
คือที่พึ่ง อันวิเศษ กว่าสิ่งใด
คือที่พึ่ง อันพึ่งได้ ตลอดกาล

อย่าประมาท ขาดธรรม นำดวงจิต
อย่าหลงผิด เหลวไหล ไร้แก่นสาร
อย่าลุ่มหลง ในสิ่งลวง บ่วงแห่งมาร
เมื่อวายปราณ จะเศร้าจิต คิดเสียดาย

รักจากใคร ในโลกนี้ ที่ว่าแน่
ก็ยังแพ้ รักจากแม่ แน่นักหนา
รักพันหมื่น อื่นใด ในโลกา
ไม่เทียมค่า รักเมตตา มารดาเรา

แม้เลือกเกิด ไม่ได้ ดั่งใจคิด
เลือกชีวิต ไม่ได้ ดั่งใจฝัน
แต่สิ่งหนึ่ง เลือกได้ ไม่ต่างกัน
คือมุ่งมั่น เลือกทำ แต่กรรมดี

ชนะอื่น หมื่นแสน ในแดนโลก
สร้างทุกข์โศก เวรภัย ไปจนทั่ว
ชนะดี อยู่ที่ ชนะตัว
สุขถ้วนทั่ว เพราะตัว ชนะตน

อย่ามัวหลง ยึดติด ในยศศักดิ์
อย่าเสียหลัก หลงใหล ในสรรเสริญ
อย่าทะนง หลงในลาภ ให้มากเกิน
อย่ามัวเพลิน หลงในสุข จะทุกข์นาน

จะหาสุข ที่ไหน ในโลกหล้า
อย่าเที่ยวหา ให้ไกล ในแห่งหน
แต่ให้หา ตรงนี้ ที่ใจตน
สุขของคน ที่แท้ อยู่แค่ใจ

อันห้วยหนอง คลองบึง ถึงจะลึก
มานั่งนึก แม้ลึกบ้าง พอหยั่งไหว
แต่ใจคน ลึกยิ่งกว่า ชลาลัย
หยั่งไม่ไหว ใจมนุษย์ สุดคาดเดา

สูงหรือต่ำ อยู่ที่กรรม เราทำตัว
ดีหรือชั่ว อยู่ที่ตัว เราทำกรรม
จะสูงส่ง เลอเลิศ ประเสริฐล้ำ
หรือทรามต่ำ อยู่ที่กรรม เราทำเอง

มองคนอื่น มองส่วนที่ ดีของเขา
มองตัวเรา ให้พินิจ ที่ผิดพลั้ง
มองคนอื่น มองให้เห็น จุดเด่นดัง
ส่วนที่ยัง บกพร่อง มองตัวเอง

หนึ่งคำสัตย์ จริงแท้ แม้ขมขื่น
ดีกว่าหมื่น คำหวาน อันมุสา
หนึ่งคำติ ของบัณฑิต มิตรกัลยาณ์
ประเสริฐกว่า หมื่นคำซ้อง ของคนพาล

จิตมีธรรม ธรรมช่วย อวยสุขให้
ขาดธรรมไซร้ จิตใจ ไม่สุขศรี
จิตมีธรรม ธรรมช่วย อำนวยดี
ธรรมไม่มี ดีไม่มา พาจิตตรม