บทกลอนสอนใจ EP.10

คิดจะรัก ให้รักดี จึงมีค่า
อย่ารักบ้า รักชั่ว ให้มัวหมอง
คิดจะรัก รักให้งาม ตามครรลอง
อย่าหมายปอง รักเหลวไหล ไร้ศีลธรรม

คิดจะรัก รักให้เป็น เช่นบัณฑิต
อย่ารักผิด รักพลาด อาจชอกช้ำ
คิดจะรัก รักฉลาด ตัดบาปกรรม
อย่าถลำ ให้รักนำ ลงต่ำเอย.

รักตัวเอง เอาไว้ ให้มากมาก
อย่าไปอยาก ได้ความรัก จากใครเขา
ก่อนรักใคร ต้องรู้จัก รักตัวเรา
ก่อนรักเขา ต้องรู้จัก รักตัวเอง.

หนึ่งคำสัตย์ จริงแท้ แม้ขมขื่น
ดีกว่าหมื่น คำหวาน อันมุสา
หนึ่งคำติ ของบัณฑิต มิตรกัลยาณ์
ประเสริฐกว่า หมื่นคำซ้อง ของคนพาล.

คนนินทา ว่าร้าย ให้ขายหน้า
ไม่มีค่า อันใด อย่าไปสน
หากเราทำ ดีแล้วนั้น มั่นใจตน
กี่ล้านคน นินทา อย่าใส่ใจ.

เราใช้น้ำ ชำระดี สรีระ
ใช้ธรรมะ ชำระจิต พิสมัย
ใช้หลังคา มุงบัง บ้านฉันใด
ฉันนั้นไซร้ พึงมุงใจ ด้วยศีลธรรม.

อย่าแคร์เลยพวกขี้…นินทา
มันบ่มีราคา…ขนาดนั้น
คงขาดฝึกจรรยา…แน่แท้
มันจึ่งเป็นเช่นนั้น…ต่ำช้าสิ้นดี

ต่อให้ดีกว่านี้…ร้อยเท่า
ยังไฝ่นินทาเจ้า…อย่างนั้น
เพราะมันโคตรงี่เง่า…มาแต่กำเนิด
จึ่งคิดได้แค่นั้น…จดจ้องนินทา.

หัดวางหัดปล่อยทิ้ง…เสียบ้าง
เหตุทุกข์ที่มาล้าง…ป่นปี้
หากยึดมั่นบ่วาง…บ่ปล่อย เสียที
ทุกข์จักตามขยี้…มอดม้วย มรณา.

ยามปัญหาใหญ่น้อย…มีมา
บัณฑิตใช้ปัญญา…ช่วยแก้
ส่วนพาลทาสโกรธา…ใช้แต่กำลัง
ย่อมบ่สามารถแก้…พ่ายแพ้ปัญหา.