บทกลอนสอนใจ EP.17

บทกลอนสอนใจ EP.17

รักควรมีสองคน

คนสองคน บนทางรัก ประจักษ์จิต
ใช้ชีวิต ร่วมทาง อย่างสร้างสรรค์
มีความสุข ร่วมกันสุข ทุกคืนวัน
มีทุกข์นั้น ร่วมกันต้าน อย่างชาญชัย

อย่าให้มี คนที่สาม มาหยามเหยียด
เขาจะเบียด ให้รักพัง รั้งไม่ไหว
รักควรมี สองคน บนทางใจ
อย่าปล่อยให้ มือที่สาม มาหยามเลย

ประคองรัก สองคน บนทางรัก
ใจแน่นหนัก รักมั่น หมั่นเฉลย
แม้คืนวัน ผันผ่าน กาลล่วงเลย
ใจเจ้าเอย จงแน่นหนัก รักนิรันดร์

มีคนรักย่อมมีคนชัง

จะมีแต่ คนชูเชิด เทิดศรีศักดิ์
มีคนรัก จนล้นฟ้า อย่าได้หวัง
มีคนชม ย่อมปะปน ด้วยคนชัง
อย่ามัวนั่ง จับเจ่า เศร้าดวงมาน

แม้แต่องค์ สมเด็จ พระสัมพุทธ
บริสุทธิ์ ผ่องใส ในทุกด้าน
ยังมีเหล่า ทรชน พวกคนพาล
คอยต่อต้าน ชิงชัง นั่งนินทา

จะป่วยกล่าว ไปใย ในเหล่าคน
ปุถุชน อย่างเรา เจ้าและข้า
จะมีแต่ คนรักชัวร์ ทั่วโลกา
เสียเวลา ทั้งเพลียจิต อย่าคิดเลย

จงคิดด้วยเมตตา

คิดทีไร ให้คิดด้วย เมตตาจิต
อย่าหลงผิด คิดชั่ว ให้มัวหมอง
กรุณา มุทิตาด้วย ช่วยประคอง
อีกหนึ่งต้อง อุเบกขา อย่าละเลย

อย่ามัวแต่ฝันหวาน

อย่ามัวนอน จมความฝัน อันหวานชื่น
ลืมตาตื่น อาจขมขื่น กว่าที่ฝัน
อุปสรรค มีมากมาย ให้ฝ่าฟัน
จงมุ่งมั่น พร้อมตั้งรับ กับความจริง

โลกไม่ได้ ไฉไล อย่างใจคิด
ใช่ชีวิต จะสดใส ไปทุกสิ่ง
มีทั้งดี และแย่ นั่นแหละจริง
ทุกทุกสิ่ง เราต้องพร้อม ยอมรับมัน

แม้เลือกเกิดไม่ได้

แม้เลือกเกิด ไม่ได้ ดั่งใจคิด
เลือกชีวิต ไม่ได้ ดั่งใจฝัน
แต่สิ่งหนึ่ง เลือกได้ ไม่ต่างกัน
คือมุ่งมั่น เลือกทำ แต่กรรมดี

ทุกข์

ทุกข์เพราะอยาก มีสุข ทุกข์ไม่น้อย
ทุกข์เพราะพลอย ตามทุกข์ ทุกข์มากโข
ทุกข์เพราะหลง งมงาย ทุกข์ใหญ่โต
ทุกข์เพราะโง่ ติดสุข ทุกบรม

ทุ่มเทให้ถูกที่ถูกคน

จะทุ่มเท เพื่อใคร ในแหล่งหล้า
เขาเห็นค่า หรือไม่ ให้คิดหวน
ทุ่มเทไป ได้อะไร ให้ทบทวน
ควรมิควร ต้องพินิจ คิดให้ดี

คุณค่าเรา ถ้าเขาเห็น เป็นคุณค่า
สมราคา ไม่แชเชือน เบือนหน้าหนี
ทุ่มเทไป ถ้าเห็นว่า คุณค่ามี
ทำเต็มที่ เพื่อสร้างทุน คุณค่าเรา

แต่ถ้าเขา ไม่เห็นค่า ก็อย่าฝืน
ทนกล้ำกลืน ทุ่มเทไป จะตายเปล่า
เกิดเป็นคน ใช้ปัญญา อย่าโง่เง่า
ทำเพื่อเขา แต่ไร้ค่า อย่าหาทำ