รักอย่างไรให้ทุกข์น้อยที่สุด

รักอย่างไรให้ทุกข์น้อยที่สุด

“ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์” ความจริงมันเป็นเช่นนี้ ปฏิเสธไม่ได้หรอก ตราบใดที่ยังมีความรัก ก็ไม่มีวันที่จะหนีความทุกข์พ้น ถึงแม้ว่า ความรักจะไม่ใช่ความทุกข์ และแม้แต่ความทุกข์ มันก็ไม่ใช่ความรัก มันไม่ใช่อันเดียวกัน

แต่ความรักมันก็ทำให้เกิดความทุกข์ ดังนั้นความทุกข์จึงเกิดจากความรัก จึงเป็นที่มาของคำว่า “ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์” ยังไงละครับท่านผู้ชม

แล้วทำไมความทุกข์จึงเกิดจากความรัก แล้วทำไมความรักจึงทำให้เป็นทุกข์ แล้วทำไมมีรักแล้วต้องมีทุกข์

ไอ้ที่รักแล้วทุกข์ นั่นก็เพราะว่า รักไม่เป็นยังไงละครับ ประเภทหลับหูหลับตารัก รักโง่ๆ รักแบบงมงาย รักแบบหลง ๆ รักแบบไม่มีสติ รักแบบขาดปัญญา รักแบบไม่มีอุเบกขา ปล่อยวางไม่เป็น มันก็เลยเป็นทุกข์

ความจริงการมีความรักมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไร แต่จะเจ็บใจนักเพราะรักมากไป จำไว้นะ ต้องฝึกใช้อุเบกขาคือความปล่อยวางควบคู่ไปกับความรัก มันจึงจะอยู่รอดปลอดภัยจากความทุกข์

อุเบกขา แปลว่า ปล่อยวาง แต่ไม่ใช่ปล่อยทิ้งนะ มันหมายถึงการวางใจเป็นกลาง ๆ โดยมีปัญญาคอยกำกับ มองทุกอย่างให้เห็นตามความเป็นจริง ทำความเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างตามกฎธรรมชาติ เข้าใจกฎแห่งกรรม แล้ววางใจเป็นกลาง ๆ ไม่ให้เอนเอียงไปในทางดีใจหรือเสียใจ อันนี้สำคัญมาก

เราต้องฝึกเอาอุเบกขานี้มาใช้กับความรัก อย่างเช่นเรามีคนรัก มีแฟน อย่างนี้ อย่าหลับหูหลับตารักอย่างเดียว ต้องรักด้วยอุเบกขา คือรักแหละ แต่วางใจเป็นกลาง ๆ เพื่อรองรับเหตุการณ์ด้านลบที่อาจเกิดขึ้นได้ในอนาคต อย่างเช่น การเลิกรา

มันไม่ใช่ว่าทุกคนมีความรักแล้วจะสมหวัง ไม่ใช่ว่าทุกคนที่เรารักจะเกิดมาเพื่อเป็นคู่ชีวิตของเรา “คนที่ใช่ ไม่ว่ายังไงเขาก็จะอยู่ ส่วนคนที่ไม่ใช่เนื้อคู่ ถึงเรารั้งให้อยู่ เขาก็จะจากไป” เราต้องทำความเข้าใจจุดนี้ให้ดี

หากแม้ว่าความรักไม่สมหวัง มีเหตุให้ต้องเลิกรากันไปในวันข้างหน้า เราก็ต้องดึงเอาอุเบกขามาใช้ ทำใจให้เป็นกลาง ๆ พิจารณาให้เข้าใจว่า คน ๆ นั้น ไม่ใช่เนื้อคู่ของเรา เราไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน ทำบุญร่วมกันมาแค่นี้ เมื่อหมดบุญหมดวาสนาต่อกันก็ต้องแยกทางกันไป

พิจารณาให้เข้าใจกฎแห่งกรรม ว่าทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง เราก็มีกรรมของเรา เขาก็มีกรรมของเขา ทุกคนต่างต้องไปตามกรรมที่ตนเองสร้างไว้ เมื่อกรรมที่เราต่างคนต่างสร้างไว้ ไม่ได้เป็นไปเพื่อการใช้ชีวิตร่วมกัน ก็ต้องต่างคนต่างไป แค่นั้นเอง

ถ้าเราพิจารณาได้ดังนี้ เข้าใจเรื่องของกรรมได้อย่างนี้ วางใจให้เป็นกลาง ๆ ได้อย่างนี้ มันก็สบาย ๆ อยู่ที่ไหนก็ไม่ทุกข์.