การสั่งสมบุญทำให้เกิดความสุข
การสั่งสมบุญทำให้เกิดความสุข
การสั่งสมบุญทำให้เกิดความสุข
สิ่งต่าง ๆ ทั้งหลายทั้งปวงบนโลกใบนี้เกิดขึ้นมาได้ ดำรงอยู่ได้ เป็นไปได้ และแตกสลายย่อยยับไป ล้วนแล้วแต่มีเหตุสนับสนุนและมีเหตุตัดรอน เช่นรถคันหนึ่งก่อนจะเป็นรถได้ก็ต้องมีวัสดุสำหรับสร้างรถและมีคนนำวัสดุนั้นมาสร้างเป็นรถ รถคันเดียวกันนี้จะวิ่งได้ก็ต้องมีเชื้อเพลิงมีคนขับ รถเสื่อมสภาพลงก็เพราะวัสดุที่ใช้สร้างนั้นผุผังไปตามกาล
คนเราก็เหมือนกัน การที่เราเกิดมาเป็นคนได้นี่ก็เพราะบุญ บุญที่เราได้เคยสร้างสมอบรมมาตั้งแต่อดีตชาติหนุนส่งให้เราท่านทั้งหลายได้เกิดมาเป็นคนในชาตินี้ และเราท่านทั้งหลายมีชีวิตอยู่ได้ก็ด้วยบุญเก่า ถ้าตายเมื่อไหร่ก็คือหมดบุญเก่า
ทีนี้ เมื่อเรารู้แล้วว่าเราเกิดเป็นคนได้ก็ด้วยบุญ แล้วชาติหน้าล่ะ ถ้าตายไปแล้วชาติหน้าเราจะได้เกิดเป็นคนอีกหรือเปล่า อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่า ชาตินี้เราได้ทำบุญใหม่ไว้มากแค่ไหน ถ้าทำบุญไว้มากพอก็ย่อมต้องได้มาเกิดเป็นคนอีก หรือถ้าทำบุญไว้มากเกินก็อาจจะไปเกิดเป็นเทวดาก็ได้นะ อยากเป็นคนหรืออยากเป็นเทวดาล่ะ ตอนนี้อย่าเพิ่งเลือกเลย เอาแค่ให้รอดพ้นจากทุคคติอบายภูมิให้ได้ก่อน เรื่องอื่นว่ากันทีหลัง
หลายท่านอาจจะสงสัยแล้วว่า ที่พูดมาทั้งหมดนี้มันเกี่ยวอะไรกับชื่อหัวข้อที่ตั้งไว้ว่า “การสั่งสมบุญทำให้เกิดสุข” มันก็ย่อมต้องเกี่ยวแน่นอนอยู่แล้ว เพราะถ้าเราทำบุญไว้ไม่มากพอหรือทำบาปมากกว่าบุญ ก็ย่อมไม่มีหลักประกันว่าเราจะสามารถพ้นจากทุคคติอบายภูมิได้
ทุคคติอบายภูมินั้นเป็นภพภูมิที่มีแต่ความทุกข์ทรมาน ลองคิดดูสิว่าจะสุขแค่ไหนถ้าเราไม่ต้องตกไปในทุคคติอบายภูมินั้น เหตุผลที่ว่ามาทั้งหมดนั้นเพียงพอหรือยังที่จะโน้มน้าวให้ท่านทั้งหลายเร่งบำเพ็ญบุญเสียตั้งแต่วันนี้ ถ้ายังไม่พอ งั้นขอยกเอาพระคาถาที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้มาอ้างหน่อยก็แล้วกัน พระคาถานั้นมีความว่า
ปุญฺญญฺเจ ปุริโส กยิรา…….กยิราเถนํ ปุนปฺปุนํ
ตมฺหิ ฉนฺทํ กยิราถ……..สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย.
“ถ้าบุรุษพึงทำบุญไซร้ พึงทำบุญนั้นบ่อย ๆ พึงทำความพอใจในบุญนั้นเพราะว่า ความสั่งสมบุญ ทำให้เกิดสุข.”
คำว่าบุรุษในพระคาถานั้น เป็นคำกลาง ๆ เหมือนคำว่าบุคคล ซึ่งหมายเอาทั้งผู้ชายและผู้หญิง หาได้หมายเอาบุรุษเพศเพียงอย่างเดียวไม่ พระคาถาบทนี้ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสสอนให้ทำบุญบ่อย ๆ อย่าให้ขาด และให้ทำความพอใจในบุญ คือให้เกิดความอุตสาหะพยายามในการบำเพ็ญบุญในการสั่งสมบุญ เพราะว่า การสั่งสมบุญทำให้เกิดสุข ซึ่งคำว่า “สุข” นี้ หมายเอาสุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า
สุขในโลกนี้คือเมื่อเรานึกถึงบุญที่เราได้ทำมาได้สั่งสมมานั้นก็ทำให้เกิดความสุขขึ้นในจิตในใจ ทำให้เกิดความรื่นเริงเบิกบานใจว่า เรานี้ได้ทำบุญมาดีแล้วหนอ เราได้ทำบุญมามากแล้วหนอ ด้วยบุญที่เราได้ทำมานี้เมื่อตายไปเราจะไม่ตกนรก เราจะได้ไปเกิดในสุคติ โลก สวรรค์ เป็นต้น
สุขในโลกหน้านั้นคือ เมื่อหมดลมหายใจตายจากโลกนี้ไปแล้ว บุญทั้งหลายที่เราได้สั่งสมอบรมมานั้นแหละที่จะช่วยนำพาให้เราไปสู่ภพสู่ภูมิที่ดี ไปสู่สุคติ โลก สวรรค์ และนี่เองคือนัยของคำว่า “การสั่งสมบุญทำให้เกิดสุข”.
