บทกลอนสอนใจ EP.1

บทกลอนสอนใจ EP.1

ผู้ประมาทย่อมไม่พ้นบ่วงมาร

คนประมาท ขาดศีลธรรม ประจำจิต
ใช้ชีวิต เหลวไหล ไร้แก่นสาร
ไม่รู้จัก ปฏิบัติ ขัดสันดาน
กิเลสมาร ย่อมครอบงำ อยู่ร่ำไป.

งามนอก งามใน

งามภายนอก หล่อสวย ด้วยแต่งแต้ม
กายเจิดแจ่ม สุดเท่ เสน่หา
งามภายใน ด้วยศีลธรรม พระสัมมา
ใจโสภา เลิศล้ำ ด้วยธรรมเอย.

คิดดีอย่างเดียวไม่พอ ต้องทำด้วย

อันความคิด คิดดี แม้มีค่า
ปล่อยเวลา ล่วงไป ไม่สร้างสรรค์
แม้คิดดี แค่ไหน ไม่ทำมัน
ความคิดนั้น ก็พลัน เป็นหมันไป

อันความคิด คิดดี มีค่ายิ่ง
ไม่นอนนิ่ง เร่งสร้างสรรค์ ดังฝันใฝ่
คิดแล้วพลัน สรรค์สร้าง ทางเป็นไป
ย่อมจะได้ ประโยชน์เลิศ เกิดจากจินต์.

เข้าใจธรรมชาติแล้วจะไม่ทุกข์

ธรรมดา ของชีวิต อย่าคิดมาก
มันหลายหลาก มีทั้งทุกข์ และสุขสม
มีเริงร่า มีหงอยเหงา มีเศร้าตรม
มีขื่นขม มีหรรษา ปะปนกัน

ธรรมดา มันก็เป็น เฉกเช่นนี้
จะหาดี เพียงอย่างเดียว อย่าเที่ยวสรร
เร่งฝึกหัด ใจให้พร้อม ยอมรับมัน
เมื่อจิตมั่น ทุกสิ่งสรรพ์ ไม่หวั่นเกรง.

แม้บัณฑิตไม่มี ก็อย่าไปซี้กับคนพาล

แม้หามิตร ดีดี ไม่มีแน่
ก็อย่าแล ปาปมิตร จิตหยาบช้า
ตัวคนเดียว เที่ยวไป ในโลกา
ยังดีกว่า หลงผิด คบมิตรพาล.

โกรธเขาใจเราเจ็บ

ถ้าโกรธแล้ว สุขใจนะ ก็น่าโกรธ
แต่กลับมี แต่โทษ โกรธก่อให้
โกรธเกลียดเขา แต่เรา ต้องเจ็บใจ
แล้วจะโกรธ ทำไม ให้ตรองดู.

รักตัวเอง ต้องหมั่นทำความดี

หากรักตน พึงนำตน ให้พ้นผิด
รักชีวิต บำเพ็ญบุญ หนุนราศี
กอปรทานศีล ภาวนา บารมี
สร้างความดี ไว้ปกป้อง คุ้มครองตน.

โลกธรรม

ลาภเสื่อมลาภ ยศเสื่อมยศ นินทาซ้อง
คนทั้งผอง ต้องพบ ประสพสิ้น
สุขและทุกข์ ทุกคน ต้องยลยิน
แปดสิ่งสิ้น คือโลกธรรม ครอบงำคน.

ชนะตนนั่นแหละดี

แม้ชนะ ผู้คน บนโลกได้
พิชิตชัย คนอื่น หมื่นแสนหน
ตราบใดยัง ไม่ชนะ หทัยตน
ยังเรียกคน ขี้แพ้ แน่นักเอย.

ไม่ยึดก็ไม่ทุกข์

แม้คนยืน ชี้หน้า ด่าตวาด
ตะโกนกราด สาดคำด่า ว่าให้เสีย
หากยึดติด คำด่าไซร้ ใจเราเพลีย
หากนิ่งเสีย ไม่ยึดติด จิตไม่ตรม.

คนเรามีดีที่เที่ยงตรง

นาฬิกา เดินไม่ตรง ก็คงแย่
คนตอแหล ไร้สัตย์ น่าบัดสี
นาฬิกา เดินตรงแท้ มีแต่ดี
คนเรานี้ ก็มีดี ที่เที่ยงตรง.

เกิดเป็นคนทั้งทีต้องดีให้ได้

เกิดเป็นคน ทั้งที ดีต้องเด่น
ต้องหลีกเว้น กรรมหยาบ บาปทั้งหลาย
กล้าทำดี เว้นชั่ว ไม่กลัวตาย
แม้ชีพวาย ก็ยอม ตายพร้อมดี.

อย่ามัวท้อ สู้ต่อไป

ทิ้งอดีต ที่เลวร้าย ไว้ข้างหลัง
เอาความหวัง ไว้ข้างหน้า อย่ามัวท้อ
ความขื่นขม ข่มมันไว้ แล้วไปต่อ
เส้นชัยรอ อยู่ข้างหน้า อย่าถอดใจ

แม้ล้มลุก คลุกคลาน สักพันครั้ง
อย่าหมดหวัง ต้องทนฝืน ยืนให้ไหว
เอาความหวัง เป็นพลัง สร้างแรงใจ
สู้ต่อไป เส้นชัย ไม่ไกลเกิน.

เมื่อตายไป เอาไปได้แค่บุญกับบาป

อันยศลาภ จะหาบแห่ ก็แค่นั้น
วายชีวัน ยศลาภนั้น พลันสลาย
เมื่อมอดม้วย ลาภเพียงนิด ไม่ติดกาย
เมื่อชีพวาย เพียงบุญบาป หาบติดตัว.

ทำความดี แม้คนไม่เห็นก็ยังเป็นความดี

ทำความดี ไม่ต้องให้ ใครมาเห็น
ไม่จำเป็น ต้องให้ใคร มารับรู้
ไม่ต้องป่าว ประกาศ ให้ใครดู
เพียงเรารู้ ว่าดี แค่นี้พอ.

สุขบ้างทุกข์บ้าง

ยามมีสุข อย่าหลง จงตระหนัก
ยามทุกข์หนัก อย่าท้อใจ ให้หมองศรี
มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง อย่างละที
เป็นเช่นนี้ ทุกชีวิต อนิจจัง.

คบเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัว

คบเพื่อนดี จะเป็นศรี ให้แก่ตัว
คบเพื่อนชั่ว จะพาตัว ให้มัวหมอง
คบบัณฑิต จะพายล ผลที่ปอง
คบพาลผอง จะพาลอง แต่สิ่งทราม.