ถ้ารักตัวเอง อย่าทำกรรมชั่ว

ถ้ารักตัวเอง อย่าทำกรรมชั่ว

หากรักตนพึงนำตนให้พ้นผิด
รักชีวิตบำเพ็ญบุญหนุนราศี
กอปรทานศีลภาวนาบารมี
สร้างความดีไว้ปกป้องคุ้มครองตน.

คนเราทุกคนล้วนรักตัวเองทั้งนั้นแหละ ทุกคนต้องการสร้างความสุขให้ตัวเอง ทุกคนอยากให้ตัวเองสบาย ทุกคนอยากให้ตัวเองปราศจากทุกข์โศกโรคภัยทั้งหลาย ทุกคนอยากให้ตัวเองมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี นั่นแหละคือข้อสรุปว่า คนทุกคนล้วนรักตัวเอง

ทีนี้ ลองมาพิจารณาดูซิว่า เมื่อเรารักตัวเองขนาดนั้น แล้วเราได้ดูแลตัวเองให้ดีแล้วหรือยัง ได้ทำสิ่งที่ผู้รักตัวเองพึงกระทำแล้วหรือยัง

การกระทำของผู้รักตัวเองในเบื้องต้น ก็คือการบำรุงร่างกายของตนเองให้อยู่ดีกินดี ไม่ให้เจ็บไข้ได้ป่วย การทำงานหาเงินหาทองมาใช้จ่ายในยามจำเป็นหรือซื้อสิ่งของเครื่องใช้เพื่ออำนวยความสะดวกให้ตนเอง อันนี้ก็เป็นการแสดงออกถึงความรักตัวเองเช่นกัน

การกระทำของผู้รักตัวเองในระดับสูงขึ้นไปอีก ก็คือการทำบุญทำทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา การฝึกตนให้เป็นผู้ยินดีในการให้ทาน การรักษาศีล และการเจริญภาวนานี้ จัดว่าเป็นการรักษาตนเองในระดับสูง

ทำไมจึงกล่าวอย่างนั้น?

ก็เพราะว่า กรรมคือการกระทำนั้นส่งผลต่อตัวเราโดยตรง ผู้ที่หมั่นทำบุญทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา จะได้รับอานิสงส์ในด้านของโภคทรัพย์ สุขภาพร่างกาย และปัญญา ครบถ้วนทั้ง 3 ด้าน ดังนั้น การทำบุญทำทาน การรักษาศีล และการเจริญภาวนา จึงถือเป็นการรักษาตนเองอย่างดีอีกอย่างหนึ่ง

บางคนไม่ยินดีในการให้ทาน ไม่รักษาศีล ไม่หมั่นเจริญภาวนา นอกจากนั้นยังยินดีในการกระทำกรรมชั่วต่าง ๆ นานา เช่น ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เป็นหัวขโมย ประพฤติผิดในกาม โกหกหลอกลวง เป็นคนหยาบคาย ชอบสำมะเลเทเมา เป็นต้น

การกระทำเช่นนี้ ถือว่าเป็นการกระทำที่ไม่รักตัวเอง เพราะการกระทำเหล่านั้น เป็นการกระทำที่ก่อทุกข์ก่อโทษให้แก่ตนเอง เกิดผลเสียทั้งทางด้านสุขภาพร่างกาย สุขภาพจิตใจ เป็นผลเสียทางด้านสังคม เช่น กระทำผิดกฎหมายแล้วได้รับโทษทางสังคมหรือทางกฎหมาย ทำผิดศีลธรรมแล้วเป็นกรรมติดตัวไปถึงภพใหม่ชาติใหม่ เป็นต้น ดังนั้น การกระทำกรรมชั่วทั้งหลาย จึงถือว่าเป็นการกระทำของคนที่ไม่รักตัวเอง

ทีนี้ลองมาถามตัวเองดูสิว่า เรารักตัวเองหรือไม่ ถ้าคำตอบคือ ใช่ ก็จงอย่าทำกรรมชั่วทั้งปวง เพราะกรรมชั่วเหล่านั้น จะสร้างผลเสียให้กับตัวเราเอง ไม่สมกับคำว่า “รักตัวเอง”.